Το τελευταίο χρονικό διάστημα τα πολιτικά κόμματα εξέταζαν σοβαρά την περίπτωση κοινοβουλευτικής συνεργασίας με διάφορους κομματικούς συσχετισμούς. Μέχρι και χθες, όλοι θεωρούσαμε ότι οδηγούμαστε σε κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων, καταρχήν ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Ο Παπανδρέου δέχτηκε μέχρι και να παραιτηθεί, προκειμένου να αναλάβει την πρωθυπουργία κάποιο πρόσωπο κοινής αποδοχής. Ας δούμε όμως για ποιο λόγο εξέταζε το κάθε κόμμα την εναλλακτική αυτή λύση. Το ΠΑΣΟΚ αναζητούσε συμμάχους για την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Η ΝΔ επιθυμούσε μία πρόσβαση στην εξουσία για να επιβάλει την αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου με σκοπό την περιβόητη «αλλαγή του μείγματος πολιτικής», π.χ. την μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις και την στήριξη των συνταξιούχων με αποδοχές μικρότερες των 300€. Προφανώς, οι υπόλοιπες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις ήταν αποδεκτές όπως και οι εξαγγελθείσες αποκρατικοποιήσεις. Το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ήταν μάλλον προφανές ότι δεν θα μετείχαν σε οποιοδήποτε συγκυβερνητικό σχήμα είτε λόγω ιδεολογικών διαφορών είτε λόγω απουσίας ξεκάθαρης πολιτικής πρότασης. Από την άλλη μεριά, το ΛΑΟΣ φαίνεται να καιροφυλαχτεί κάθε φορά προκειμένου να απολαύσει μερίδιο της εξουσίας, έτοιμο να συναινέσει σε οποιαδήποτε φιλομνημονιακή πολιτική με μόνιμο πρόσχημα την σωτηρία της Ελλάδας.
Τι λένε οι έγκριτοι οικονομολόγοι;
Από τους μαρξιστές οικονομολόγους μέχρι και τους πιο φιλελεύθερους ακούμε συνεχώς την ίδια διάγνωση για τον ασθενή «Ελλάδα»: Το Μνημόνιο δεν αποδίδει, η Ελλάδα θα χρειαστεί αναδιάρθρωση του χρέους και το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρόβλημα ευρωπαϊκό. Αν επικεντρωθούμε στις μετριοπαθείς προτάσεις των οικονομολόγων που προτείνουν την παραμονή μας στο ευρώ, παρατηρούμε ότι προτρέπουν την ελληνική κυβέρνηση να εκβιάσει την Ευρώπη με στάση πληρωμών και να ζητήσει να λυθεί το ζήτημα πολιτικά όσο είναι ακόμα καιρός. Κι αυτό γιατί όσο συνεχίζεται η αφαίμαξη της ελληνικής μεσαίας τάξης, τόσο δίνουμε χρόνο στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες να ξεφορτώνονται τα ελληνικά ομόλογα. Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα εξυπηρετεί τους δανειστές μας και κανέναν άλλον. Βλέπουμε εξάλλου πόσο εύκολα τελικά αποφασίζουν να μας δώσουν την 5η δόση και μία πίστωση χρόνου για να επικυρώσει η Βουλή το Μεσοπρόθεσμο. Η Ευρώπη δεν θέλει να χρεοκοπήσουμε γιατί θα συμπαρασύρουμε τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Τι δεν θέλουν να διεκδικήσουν τα ελληνικά κόμματα;
Δεν ακούσαμε από κανένα πολιτικό να μιλάει για την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας από την δανειακή σύμβαση, δεν ακούσαμε κανέναν να θίγει το γεγονός ότι η δανειακή σύμβαση δεν έχει επικυρωθεί από την Ελληνική Βουλή, δεν ακούσαμε κανέναν να θέλει να λυθεί οριστικά η οικονομική κρίση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κανένας δεν θέλει να τρίξει τα δόντια στην κάθε Μέρκελ που υποστηρίζει την οικονομική φούσκα της ευρωπαϊκής πολιτικής. Γιατί η κρίση αυτή, είναι κρίση πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και όχι αυστηρά οικονομική. Κι αν επιμένουν να μιλάνε με οικονομικούς όρους, πέρα από τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, δεν ακούσαμε τίποτα για τις ευρωπαϊκές πολυεθνικές εταιρείες που μέσω των υπερτιμολογήσεων των έργων τους και των σκανδαλωδών παραχωρήσεων προς αυτές, το Δημόσιο έχει ζημίες πολλών δις ευρώ.
Ανασχηματισμός
Πολλά θα μπορούσαμε να γράψουμε για το θέατρο του παραλόγου που εκτυλίχτηκε μπροστά μας τις προηγούμενες ώρες. Ένας πρωθυπουργός που μέτρησε τα πρόβατά του στο μαντρί και είδε ότι δεν του βγαίνει ο λογαριασμός δέχτηκε καταρχήν να παραιτηθεί, μετά το πήρε πίσω και μετά αποφάσισε να ξαναμετρήσει το μαντρί. Τελικά, αποφάσισε να βάλει τα τσομπανόσκυλά του στις κατάλληλες θέσεις. Μια αναδιανομή εξουσίας λοιπόν και όλοι ευχαριστημένοι. Όλοι εκτός από τους Έλληνες πολίτες. Ο Πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος να περάσει το Μεσοπρόθεσμο με οποιοδήποτε κόστος, ακόμα κι αν αυτό συνεπάγεται και την προσωπική του αξιοπρέπεια. Όλα για την καρέκλα λοιπόν…
http://www.trelokouneli.gr/2011/06/blog-post_5055.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου