Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Γνωριμία με τα Extreme Sports Αναρρίχηση Βράχου.


Αν βρεθείτε στα Μετέωρα και θαυμάζοντας τα βράχια δείτε κάποιες φιγούρες να σκαρφαλώνουν αργά αλλά σταθερά προς την κορυφή, μην τρομάξετε και μη νομίσετε ότι πρόκειται για «τρελούς». Eίναι κάποιοι που αγαπούν να σκαρφαλώνουν κόντρα στο νόμο της βαρύτητας.
Αναφερόμαστε στο άθλημα της αναρρίχησης, ένα συναρπαστικό σπορ που τελευταία γνωρίζει μεγάλη διάδοση, γιατί χαρίζει έντονες συγκινήσεις, μπορεί να γίνει σχεδόν παντού και δεν απαιτεί ιδιαίτερα ακριβό εξοπλισμό και εκπαίδευση. Τι είναι;Στην αναρρίχηση βράχου ο αθλητής σκαρφαλώνει το «πρόσωπο» του βράχου αξιοποιώντας τις γνώσεις, την εμπειρία και τη φυσική του δύναμη. Στηρίζεται χρησιμοποιώντας το ανάγλυφο της επιφάνειας, δηλαδή τα σημεία (εσοχές, εξοχές, χαραμάδες κ.ά.) στα οποία μπορεί να πιαστεί και να πατήσει. Απαιτούνται συγκέντρωση, συντονισμός, ευλυγισία, καλή φυσική κατάσταση, υπομονή, καθαρό μυαλό αλλά και τόλμη και φαντασία, που αναπτύσσονται με την εξάσκηση και την πρακτική.
Η αναρρίχηση βράχου φέρνει τον αθλητή σε επαφή με τη φύση, γυμνάζει και δυναμώνει το κορμί και το μυαλό του, βελτιώνει τη φυσική του κατάσταση και την πνευματική του δύναμη και του χαρίζει έντονες στιγμές και μεγάλη ικανοποίηση όταν κατακτά την κορυφή και πετυχαίνει το στόχο που έβαλε. Είναι όμως απαιτητικό άθλημα διότι απαιτεί συνεχή προσπάθεια. Η ανάβαση μπορεί να διαρκέσει πάνω από μία ώρα τη φορά ή και πολύ περισσότερο.
Πώς γίνεται; Η αναρρίχηση γίνεται από δύο αθλητές που είναι δεμένοι μεταξύ τους με σχοινί (συνήθως μήκους 60-80μ). Καθώς ο ένας σκαρφαλώνει ο άλλος, μένοντας σε ένα σταθερό σημείο, φροντίζει για την ασφάλειά του και τον προστατεύει σε περίπτωση πτώσης κρατώντας και φρενάροντας το σχοινί. Στη διάρκεια της αναρρίχησης οι ρόλοι εναλάσσονται. Ο εξοπλισμός χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την ασφάλεια του αθλητή και όχι για να σκαρφαλώσει κατευθείαν στην κορυφή.
Τεχνική top-rope Υπάρχουν διάφορες τεχνικές στην αναρρίχηση βράχου. Για παράδειγμα, στην περίπτωση αναρρίχησης top-rope, το σχοινί περνά μέσα από μια «άγκυρα» που βρίσκεται στερεωμένη στην κορυφή του βράχου. Το ένα άκρο του σχοινιού δένεται στη ζώνη του αθλητή που αναρριχάται, ενώ το άλλο καταλήγει στο σύντροφό του που μένει στο έδαφος, στη βάση του βράχου, ελέγχοντας την ανάβαση. Αυτός που περιμένει στη βάση του βράχου λέγεται και belayer. Η δουλειά του είναι να παρατηρεί τον αναρριχόμενο, έχοντας πάντα στο χέρι του το σχοινί και μαζεύοντάς το ώστε να μην υπάρχει πολύ «λάσκο». Σε περίπτωση πτώσης ο belayer φρενάρει το σχοινί με τη βοήθεια κάποιας συσκευής belay.

Δεν υπάρχουν σχόλια: